huid en neus ben ik
en oog en oor
zuig alles in me op
enkel leven, beleven, even
en weer even
.
ik dan, sprakeloos van dichter
en dichter bij ervaren,
ben ó zo schizo ook nog díchter
die in de drang om zich te uiten
in hoge nood zijn woorden prakje
neerkladt op een vliegtuig kótszakje
dan is het maar naar buiten!
=============
geschreven op 15 mei 2015 op een kotszakje in de BA 94 van Montréal naar Heathrow
gesproken versie:
0 Comments
verlichte koplampen zweven voorbij aan het chopp chopp Brahma ritueel inclusief score card onder kakoklanken van auto's en claxon banken sirenes en CEO helicopters met hun eigen chopp chopp soms ook dokters en tikkende blikken bestekken en tafelgrill spetters van passerende picanhas die er mal passada goed vanaf komen, 'bleu' zeggen de Fransen tegen zo'n bloedmooie bief .. donker regent het palmen langs de straat concentreren het zó nodige water op haastige passanten op weg van naar een afdak met korte mouwen de prikvork voor poneren de grill voor het grilleren de hapvork voor consumeren voortduwend toeteren voor de tragen en weer chopp chopp zonder vragen .. defilerende motoren die écht files ontwíjken helicopters mensen kijken er niet van op knoflook op de picanha voetbal op het scherm Paulistas jubelen en scanderen tafeltje na afloop even desinfecteren daar waar 'Haan' een merk olijfolie is .. maar ik heb het niet gehad over de vrouwen .. .. bar de Juarez, Prof. Atilio, Sao Paulo 23 Feb 2015 (dit gedicht beluisteren is misschien makkeijker dan lezen ... zie soundcloud link beneden aan) . ik ging door het lint was roze in haar haar gedachten las ik in haar ogen dacht ik, bedácht ik naar bleek was haar huid en haar prachtig geknipt voor mij en mijn dromen zijn bedrogen want ze kwamen uit het niets zomaar tevoorschijn mij achterlatend als een gevonden voorwerp lijdend en medewerkend tegelijk en smeltende sneeuw stopte mij niet om op blote voeten naar buiten te stappen te ondernemen om mijzelf weer onder controle te krijgen doe je zo'n kans maar één keer op keer op keer op keer op keer klopte mijn hart in mijn ogen blikkelijk wilde ik weer naar haar toe geven dat ik helemaal mij zelf niet meer was en niet normaal hang ik mijn emotionele was niet zo buiten aan de draad was ik helemaal kwijt en vond ik ook niet verblind door haar schoonheid van haar was en is en zal zo zijn zo ogen zo diep zo twee zo zwembaar zolief 'k was zo hoteldebotel zo kop kop zonder schotel zo zo ... . dat deed ze met mij =================== Geschreven tijdens de vlucht London - Sao Paulo, BA 247 op 18 Feb 2015 de marmeren hoofdsteen en de dekplaten worden voorzichtig gelicht voorzichtig because life goes on het nageslacht de bronzen letters zitten er nog op, dof codes van tijd en vergane identiteit maar niet lang meer de tang van vergetelheid doet zijn werk de natuur herkent geen codes laat geen traan en ook geen kisten heeft genoeg aan zichzelf . . . gesproken versie: https://soundcloud.com/aj-meer/het-einde-van-het-einde ---------------------------- In de KL 1576 van Athene naar Amsterdam op 6 februari 2015 . in de ruimte tussen woorden en gedachten leeft de dichter zich uit met vleselijk genot . sterfelijk want de volgende dag resten slechts de woorden, de botten van de gedachten, het vlees is al verrot . een gedicht gelijkt 'n geraamte gereed voor forensisch onderzoek door aspirant-gedachtenlezers met een dichters-woordenboek . . . voor gesproken versie: https://soundcloud.com/aj-meer/vleselijk ============ LX734 Zürich - AMS. 31 Oct 2014 foto geraamte gevonden met Google - als er iemand rechten op heeft graag even laten weten die dame daar die ken ik ik wil zeggen haar ogen die ken ik daar heb ik eerder in gekeken In een ander gezicht . zij kijkt mij aan, althans haar ogen kijken me aan de blik van herkenning stuitert geluidloos heen en weer . valt dan met een doffe tik in het niet ik moest doorlopen . ogen graven diep . ------------------ (lopend door het gangpad van de KL 1342 van Billund naar Amsterdam in December 2014) gesproken versie: https://soundcloud.com/aj-meer/gangpad boven waar de vogels komen als dichter bij de sterren blijft het landschap zich eeuwig verdromen de bergen en de dalen kastelen en de dorpen In spook- en sprookachtige vormen . door de wolken naar beneden door dat wittig donker heen verschijnen geleidelijk aan ál die drukke details van stad en dorp en huis en steen van bos en boom en gras en blad van weg en water en sloot en pad en . - wanneer gaat het weer sneeuwen? . =========== gesgeschreven December 2014 in de KL 1342 van Billund naar AmsterdaDe gesproken versie: https://soundcloud.com/aj-meer/verlangen hoor de dansende vertes, de zee ze schudt en schommelt haar huid natuurlijk, zonder nadenken . kijk terug over het land de planten ze knippen zichzelf en vervallen weer tot wassen zonder wachten zonder versnellen . tijd maakt natuurlijk niet uit tijd is een geloof . wat een geluk te zijn als het land en de zee . en de tijd er niet meer dagelijks aan doet geloven . . -------------------- Geschreven in de KL 1962 van Zürich naar AMS, 10 Dec 2014 Gesproken versie: https://soundcloud.com/aj-meer/tijd-is-een-geloof op de horizon lang en ver daar is het . heen is het doel en achter is waar we zijn . áchter de horizon verder, droom daar is het . heen is het doel en achter waar we zijn . zie de ochtendzon van ver en nu maakt goud in je haren . héén is het doel - achterlijk ------------- November 2014 Gesproken op: https://soundcloud.com/aj-meer/ontaard-gebed geen wind geen wolk geen zon geen regen weerloos zit ik in m'n telefoonconferentie verslagen aan de haak . . geen zintuiglijke concurrentie enkel uitgesproken eloquentie luister ik met volle attentie naar mijn en dijn en tegenspraak . . met z'n pure concentratie zakelijke consternatie lijkt deze conferentie op beroepsmatige detentie in een cel met tafel en een lijn heel fijn deze telco van de zaak . . ------------------- Bewuste telco was in Nov 2012, als gedicht afgewerkt in Oct 2014 |